Edward Norton przyznał, że nie chciał wystąpić w tym filmie. Jednak na podstawie zawartej wcześniej umowy z Paramount Pictures, zgodnie z którą miał zagrać w ich trzech filmach, został zmuszony do przyjęcia roli Steve'a.
Po tym, jak Stelli udaje się otworzyć sejf w metrze, wiertło, które zostało w drzwiach sejfu, znika.
Kiedy Stella prowadzi pociąg bardzo wyraźnie w szybie widać odbicie kamerzysty, siedzącego na fotelu pasażera.
Film był kręcony w USA (Kalifornia, Pensylwania), Kanadzie i we Włoszech.
W jednej ze scen, na wielkim ekranie telewizyjnym jest widoczny Michael Caine. Caine zagrał w oryginalnej wersji "Włoskiej roboty".
Dwa elektrycznie napędzane Mini Coopery i jeden Mini Cooper S, zostały zbudowane specjalnie na potrzeby filmu.
Czerwony Mini Cooper prowadzony przez Stellę na początku filmu, jest jednym z samochodów z oryginalnej wersji "Włoskiej roboty".
W komentarzu DVD autorzy scenariusza Donna Powers i Wayne Powers przyznali, że przed podpisaniem kontraktu na scenariusz nie widzieli oryginalnej wersji filmu z 1969 roku ani razu. Później obejrzeli ją tylko raz, ale zrobili to, aby zbytnio nie kopiować pierwotnej wersji, a stworzyć własny film.
32 samochody typu Mini zostały użyte podczas produkcji filmu.
Plan filmowy, odtwarzający metro był ogromny. Został zbudowany w hangarze, który był wykorzystywany jako pierwszy do przetrzymywania promów kosmicznych.
Większość wyczynów kaskaderskich w samochodach aktorzy wykonali sami. Jedynie Mos Def miał problemy, gdyż na początku realizacji filmu nie posiadał prawa jazdy.